Η Κρήτη έχει πλήθος από μύθους και μαρτυρίες που αποδεικνύουν τη σπουδαιότητα της μελισσοκομίας στο νησί. Σύμφωνα με τον μύθο, εκεί κατέφυγε η ετοιμόγεννη θεά Ρέα, κόρη της Γης, για να φέρει στον κόσμο τον Δία και να τον προστατεύσει από τον παιδοκτόνο Κρόνο. Ο Δίας μεταφέρθηκε στο ιερό σπήλαιο Ιδαίο Άντρο, στο όρος Ίδη και ανατέθηκε η διατροφή του στη νύμφη Μέλισσα. Η Μέλισσα ήταν κόρη του βασιλιά της Κρήτης Μελισσέα και είναι αυτή που δίδαξε στους ανθρώπους τη μελισσοκομία.

Η μελισσοκομία αναπτύχθηκε πολύ νωρίς στην Κρήτη, όπως αποδεικνύεται από τις πήλινες κυψέλες της Μινωικής εποχής (3400 π. Χ.), οι οποίες βρέθηκαν στις ανασκαφές που έγιναν στη Φαιστό και στην Κνωσό. Το νησί από τα πανάρχαια χρόνια ήταν σκεπασμένο με αρωματικά φυτά. Το παραγόμενο κρητικό μέλι, που ήταν πολύ φημισμένο, εξαγόταν αρχικά στην Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου και λίγο αργότερα στην Τρίπολη, τη Βενετία, την Κωνσταντινούπολη και όλες σχεδόν τις γωνιές της Ενετικής και της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας.